Rozdział 40

 Kolejny rozdział. Tym razem spróbowałam zmienić nie co narrację. Co o tym sądzicie? Dajcie znać w komentarzach :)

 Rossie

Rozmawialiśmy i piliśmy wspólnie już ponad dwie godziny

- Jeff – szepnęłam – Chodźmy już do hotelu. Jestem strasznie zmęczona

- Już, skarbie – wypił jeszcze jednego drinka – Dobra chłopaki, widzimy się jutro rano – machnął ręką, żegnając się ze wszystkimi.

- Miło było was poznać – uśmiechnęłam się do dziewczyn. Sądząc po reakcji Hudsona i Mckagana jeszcze nie raz się z nimi  zobaczę

Dziewczyny (Paulina i Agata)

Trzask. Ostatnia zamknęła drzwi do mieszkania.

- Nie wierzę!!! – pisnęła entuzjastycznie Ruda – Naprawdę spotkałyśmy Guns N’ Roses – Agata skakała, jak poparzona, szczerząc się od ucha do ucha.

- Serio miałyśmy wiele szczęścia – rzuciła Paulina. Skryta i cicha dziewczyna rozmyślała w głowie o propozycji spotkania, którą potajemnie złożył jej Slash. Bała się, że będzie chciał skłonić ją do tego, by poszła z nim do łóżka. Słyszała, co nie co o wybrykach i przyzwyczajeniach członków zespołu. Nie chciała jednak stracić takiej szansy. Nie mogła!  Marzyła o tym, by spotkać go na żywo. Chciała wtedy mocno go uściskać i poprosić o autograf, ale w momencie, kiedy w rzeczywistości stanął przed nią dzisiejszego wieczora, nie potrafiła wydusić z siebie ani jednego słowa. To Agata zaczęła rozmowę, mimo, że Hudson oczekiwał odpowiedź z jej ust.

„O rany, spotkałam moje ukochane Guns N’ Roses!”Agata leżała na kanapie, zwisając głową w dół. Duff Mckagan chciał się z nią ponownie spotkać. Jutro wieczorem. Ten sam klub. „W co ja się ubiorę!” Poderwała się gwałtownie do pozycji siedzącej. „O Matko!” spanikowała. Pobiegła do szafy, przeglądając kilkakrotnie i bardzo dokładnie jej zawartość. Nie miała jednak w niej niczego odpowiedniego. Chętnie ubrałaby skórzane czarne spodnie z jeansowymi wstawkami i glany z czerwonymi sznurówkami, ale nie posiadała żadnej na tyle ładnej  i odpowiedniej koszulki, by nadawała się na randkę (?) nie tracąc przy tym swojego pazura. Z tego, co pamiętała Paulina miała coś całkiem fajnego. Czarny top na ramiączkach, połączonych na plecach złotym kółkiem. Na przedzie widniała ogromna szara czaszka, a z tyłu motyw czaszek i róż. Bez namysłu wybiegła z pokoju do swojej przyjaciółki

- Paula możesz mi pożyczyć  jedną ze swoich koszulek? – Ruda wpadła bez pukania i od razu zanurkowała w jej szafie.

- Co…? Ach tak. Weź sobie, co chcesz – machnęła ręką. Agata wybrała to, co ją interesowało i  chciała jak najszybciej wrócić do siebie, by zagłębić się w swoich rozmyślaniach o tym, co może wydarzyć się jutro, ale zauważyła, że jej przyjaciółka nie jest  taka, jak zwykle

- Co jest? – przysiadła obok niej na parapecie.

- Nic, tak tylko się zamyśliłam – Czerwono włosa zauważyła to doskonale znane jej podniecenie w szaro – niebieskich oczach przyjaciółki – Umówiłaś się na randkę? – zapytała

- Nie – odpowiedziała krótko – Po prostu chcę się spotkać z Charlotte i Madeleine.

- Taa jasne… - Paulina nie chciała jednak na nią naciskać. Sama coś ukrywała. Slash prosił ją przecież o to, by nikomu nie mówiła o ich spotkaniu. Nie mogła się doczekać. Była pewna, że nie zaśnie. O tym samym myślała jej przyjaciółka, która  brała właśnie orzeźwiający, zimny prysznic, by ostudzić swój entuzjazm.

- Wychodzę! – krzyknęły jednocześnie pojawiając się w kuchni punktualnie o 21.

- A niby dokąd? – zapytała podejrzliwie Ruda.

- A do klubu. Mam ochotę się napić

- Planujesz odwiedzić to samo miejsce, co wczoraj? – wolała dowiedzieć się, co planuje jej przyjaciółka, by przypadkiem na nią nie wpaść.

- Nie, tym razem idę do Starlight – skłamała czerwono włosa. Nie chciała, by Agata poszła za nią, na miejsce jej spotkania z przystojnym gitarzystą Guns N’ Roses.

- To zobaczenia – pożegnała się Paulina, potykając jednocześnie o próg. Zajebiście.

Taksówką szybko dojechała na miejsce i usiadła przy barze. Miała na sobie wysokie, czarne szpilki, czerwone skórzane spodnie i za dużą białą koszulkę z nadrukiem karykatury Jimmiego Page’a.

Agata wsiadła do prywatnego auta, z kierowcą i przyciemnianymi szybami, które czekało od kilku minut pod domem. Duff uśmiechnął się do dziewczyny szeroko, co wywołało przyspieszenie bicia jej serca.

- Cześć – przywitała się nieśmiało. Cała jej pewność siebie, trysnęła, jak bańka mydlana, gdy usiadła w tym dużym aucie, obok chłopaka, który, nie ukrywając, bardzo jej się podobał. To dlatego zwróciła na niego uwagę. Nie interesowało ją to, że jest członkiem jednego z najbardziej popularnych zespołów w tym czasie. Chciała go poznać i przekonać się, czy jest takim człowiekiem, jakim wydaje się być.

- Ślicznie wyglądasz – dwa, pozornie niewinne słowa, wywołały rumieńce na jej policzkach – Zaczerwieniłaś się. Kurde, tak dawno nie widziałem tego u dziewczyny – powiedział szczerze.

- Tego nie da się kontrolować – szepnęła.

- Wiem. Mam nadzieję, że jesteś gotowa na imprezowy wieczór. To moja ostatnia noc tutaj, nie mam zamiaru jej zmarnować – zaśmiał się.

- Myślę, że dam radę.

- Co dla ciebie? – zapytał Slash, zamawiając drinki

- Może być Martini – zdecydowała szybko. Sam zamówił dla siebie całą butelkę Johny’ego Walkera, bo przecież, co to jedna, czy dwie szklaneczki tego trunku. Na scenie zaczął grać jakiś podrzędny zespół hairmetalowy.

- Wiesz, co to Led Zeppelin? – wskazał na jej koszulkę

- Marka cygar? – zażartowała – Tak, zespół założony w Londynie w 1968r – szybko wyjaśniła.

- Imponujesz mi…

- A myślałeś, że byle kto odtworzyłby twoją solówkę? – zauważyła w tłumie bardzo wysokiego blondyna, co nie było zbyt trudne, gdyż większość tłumu, który się dziś bawił to dziewczyny 16-20 – Slash, mówiłeś komuś o tym, że chcesz się ze mną tu spotkać? – spytała niepewnie.

- Przecież to miała być tajemnica, tak?

- Spójrz na lewo – chłopak obrócił się i momentalnie pochylił w stronę blatu – Uciekamy – szepnął. Objął Paulinę w talii, zgarniając butelkę i chowając się gdzieś za jedną z wielu kolumn. Oboje chichotali cicho.

- Znasz jakieś miejsce, w którym będziemy mogli czuć się normalnie. Gdzie nie będzie moich znajomych?

- Hm.. chyba mam pomysł – wyciągnęła go na zewnątrz.

- Chodź – blondyn pociągnął Agatę w to samo miejsce, w którym siedzieli wczoraj. Było tu znaczniej bardziej ustronnie i ciszej. Można było obserwował stąd całą scenę i kotłujący się pod nią tłum. Blondyn wyciągnął z kieszeni kilka białych tabletek – Chcesz? – wsunął jedną z nich do jej dłoni, którą uścisnął chwilę dłużej.

- Duff… - zaczęła

- Rozumiem, spoko – dziewczyna, włożyła mu ją do buzi, a ten ucałował czubki jej palców. Agata odsunęła dłoń, spoglądając na metalowe czubki swoich butów – Idziemy potańczyć? – zawołał po chwili znacznie bardziej ochoczo, niż dotychczas.

- Ja naprawdę nie…

- Oj, nie daj się prosić – jego oczy niemalże iskrzyły się od nagłego przypływu energii. Wbiegliśmy w szalejący tłum, tańcząc szaleńcze pogo. Do utraty sił. Do ostatniego oddechu. Gdy Agata nie kontrolowała już tego, w którą stronę i kto ją popycha, gdy nogi odmawiały jej posłuszeństwa, Duff złapał ją w talii i mocno przytulił do siebie. Zatoczyli się oboje, śmiejąc w niebo głosy. Mogła z ręką na sercu powiedzieć, że upiła się powietrzem.

- Pola Elizejskie? Serio?

- Czemu nie? Nie sądzę, by spacerowali tu o tej porze twoi znajomi – dla Pauliny to miejsce było wizytówką miasta i jej stylu życia. Ludzie, jak samochody pędzili w jakimś konkretnym celu i szybko z niego wracali, by zamknąć się w swoich czterech ścianach tego miasta, spowitego smogiem.

- Dasz mi swój numer telefonu? Albo adres? – zapytał prosto z mostu Slash.

- Mam jakiś powód? Chcesz się odezwać? – nie miała zamiaru się do tego przyznać, ale w głębi duszy czuła, że chłopak nie chce tak po prostu odejść dzisiejszego wieczora. Być może miał dać jej tylko złudną nadzieję, że kiedyś ponownie usłyszy jego głos.

- To chyba oczywiste, że tak. Inaczej nie chciałbym, żebyś… - dobra, był naprawdę szczery w tym, co mówił. Wyciągnęła więc z niewielkiej torebki długopis i nabazgrała na jego przedramieniu dziewięć cyfr i nazwę ulicy wraz z numerem budynku – Masz ochotę na lody? – zapytał znienacka, szeroko się do niej uśmiechając. Niby czemu nie miała ulec tej małej, słodkiej pokusie minuty przed północą.