Rozdział 39

Przed południem pojechałyśmy (ja i Karen) do willi Gunsów. Weszłyśmy do środka. Wszyscy jeszcze spali. W pokoju, który normalnie zajmowali Duff i moja siostra, leżał pijany i na szczęście nieprzytomny Mckagan. Po cichu zabrałyśmy wszystkie rzeczy. Z tego, co wiem, Karen zostawiła mu kartkę z jakąś krótką, lakoniczną wiadomością.

- Jesteś tego pewna? – zatrzymałam ją w progu – Chcesz wyjechać i zacząć od nowa?

- Tak – odpowiedziała krotko. Dopiero w samochodzie odezwała się do mnie ponownie – Na razie nie wezmę rozwodu. Nie będę zajmować się tymi papierkowymi sprawami. Jeśli Duff będzie tego chciał, sam to zrobi. Na razie nie potrzebuję mieć statusu: rozwódka w urzędzie. Chcę tylko uwolnić się od niego.

- Rozumiem

- A ty planujesz coś ze Stradlinem? – zmieniła temat.

- Wiesz, nie widzę na razie potrzeby zmieniania czegokolwiek. Jest świetnie tak, jak jest.

- Jasne, po co komplikować. Wiesz, mogłabyś zawieść mnie na lotnisko?

- Słucham? Teraz?

- Tak, na pewno dostanę jakiś bilet. Zatrzymam się u swojej przyjaciółki,. Już z nią rozmawiałam.

- Karen, dobrze wiesz, że jeszcze przez 2 i pół miesiąca to ja za ciebie odpowiadam

- Tak, ale nie zamierzam przez ten czas zrobić czegoś głupiego. Rossie, proszę – spojrzała na mnie swoimi smutnymi oczyma. Nie mogłam skazać ją na duszenie się w tym mieście

- Dobrze. Mam tylko nadzieję, że jesteś taka rozsądna, za jaką cię uważam

- Kochanie, trzymaj się i zadzwoń,jak tylko dolecisz – tuliłam moją siostrę w ramionach – Nie myśl już więcej o Mckaganie i zajmij się sobą.

- Tak wiem, Rose. Żałuje tylko, że nie pożegnałam się ze Slashem. Uściskaj go ode mnie – zawołała biegnąc na odprawę – I przeproś!

- Jasne, idź już – ostatni buziak. Możliwe, że nie prędko zobaczę moją małą siostrzyczkę. Rose, już ci na głowę pada. To pewnie przez ten upał – pokręciłam głową,jakbym chciała wyrzucić z niej wszystkie głupie, lub natrętne myśli i wróciłam do auta, kierując się do pracy. Dobrze, że ją mam. Mogę chociaż na 8h zapomnieć o problemach osobistych.

- Maria?

- Cześć Rose – powiedziała smutno

- Co się stało?

- Izzy ci nie mówił? Skid Row jedzie razem z Gunsami w trasę – wyjaśniła.

- Chyba powinnaś się z tego cieszyć? Kariera Baza nabiera tępa

- Tak, ale wiesz jak to jest. Ja zostanę tutaj z dzieckiem, a on… tam będzie o wiele więcej dziewczyn i pewnie nie będą myślały o nim, jako o zajętym facecie.

- Wiesz, jaki jest Sebastian. Nie zrobiłby niczego, by później żałować. Za bardzo cię kocha

- Tak, ufam mu, albo przynajmniej się staram. Najgorsze będzie to dzisiejsze pakowanie

- Trasa jest już jutro? – zapytałam zszokowana upływem czasu

- Nie mów, że nie wiedziałaś

- Jeff coś o tym wspominał, ale… Karen wyjechała

- Na długo? Nawet się nie pożegnała.

- Na stałe, Maria. Martwię się o nią.

- Tak wiem, to twoja mała siostrzyczka, ale musisz jej pozwolić, żeby odpoczęła od tej sytuacji. – chciałam coś powiedzieć, ale znowu mi przerwała – Jest niepełnoletnia, wiem, ale musisz przyznać, że znalazła się w dość dziwnym układzie.

- Może masz rację…

- Powiedz lepiej, co zrobisz z pracą. Szef chyba nie będzie chciał ci dać półrocznego urlopu

- Wiem to i dlatego jeszcze niczego nie postanowiłam. Wieczorem porozmawiam z Jeffem.

Następnego dnia rano wszystkie decyzje były już podjęte, a rzeczy spakowane. Kulka zostanie pod opieką Marii, która jest jedyną osobą wśród naszych znajomych, której nie bałabym się powierzyć opieki nad nią. Jeszcze wczoraj wieczorem zadzwoniłam do mojego szefa i z wielkim bólem zwolniłam się z pracy. Nie był tym specjalnie zaskoczony. Życzył mi szczęścia. Miło z jego strony. Jeff przesadził z alkoholem u Gunsów i gdy wróciłam późnym po południem do domu, leżał skacowany na kanapie z ciemnym kompresem na głowie. Najwyraźniej wypadł z wprawy.

W samolocie czytałam jakąś nudną książkę, którą pożyczył mi Slash.  Mulat całą drogę przegadał z Izzym. Momentami przysłuchiwałam się ich ‘ciekawym konwersacją’, w których motywem głównym były oczywiście kobiety, alkohol i gitary. Axl razem z Erin patrzyli sobie w oczy. Zapewne mieli dzisiaj dzień dobroci. Duff i Steven po prostu spali. Chyba mają za sobą ciężką noc. Naszym celem stała się Australia i upalne Melbuerne. Jeśli dla kogoś Los Angeles jest upalnym miastem, w starciu z tym gigantem nie miałby szans. Nie wiem ile dokładnie jest tu stopni, ale jestem pewna, że można robić grilla na dachach aut. Przez zmianę stref czasowych byliśmy tu o 8 rano. Najpierw hotel i krotki odpoczynek, a następnie próby na cholernie upalnym stadionie

- Ja pierdolę – jęczeli Duff z Axlem. Tymczasem ja i Erin siedziałyśmy pod schodkami prowadzącymi na scenę, które rzucały zbawienny cień.

- Może by pogadać z Alanem, żeby skrócił im te próby? – zasugerowała Erin.

- To są duzi chłopcy. Poradzą sobie – szczerze mówiąc faktycznie było mi ich szkoda. Szczególnie Slasha, który ubrany cały na czarno odczuwał upał jeszcze bardziej. Nic nie było jednak cenniejsze od oglądania pokrzywionej i skacowanej twarzy Mckagana. 

Dwa tygodnie później. Paryż.

- To był zajebisty koncert – powtarzał Slash

- Nie wiem, jak ty, ale ja z Erin zostajemy tutaj na weekend.

- Co ty na to, Jeff? – zwróciłam się do narzeczonego.

- Jestem za – cmoknął mnie w policzek. Siedzieliśmy na półpiętrze jednego z większych klubów. Na parterze kotłowały się setki ludzi. Dzisiejszego wieczoru każdy mógł wejść na scenę i zagrać, co mu się podoba. Właśnie szykowały się do tego cztery dziewczyny.

- Panowie, to teraz da po uszach. Może lepiej zmyjemy się w inne miejsce?

- Jeśli faktycznie będzie tragicznie, to tłum sam je wyrzuci – odezwał się Slash. Pierwsze riffy i… - Kurwa, tosz to nasza piosenka! – wrzasnął Kudłaty

- Cicho półgłówku. Chcesz, żeby ktoś nas tu zauważył. Czerwonowłosa grała na podróbce Les Paula, nuta w nutę identyczne dźwięk, jak Hudson. Widać, że był nią oczarowany, zwłaszcza w momencie, gdy sprawnie weszła w solówkę. Wokalistka, niczego sobie,przeciętna. Najważniejsze, że nie fałszowała. Axl oczywiście słał w jej stronę rożne złe epitety, ale nikt się tym nie przejmował. Trzecia z dziewczyn, ruda w wysokich rzucających się w oczy platformach z ćwiekami grała na basie, chodź to raczej nie dopowiedzenia. Ona sunęła swoimi drobnymi palcami po gryfie. Duffowi wyraźnie opadła szczęka, ale starałam się zbytnio na niego nie patrzeć.  Wszyscy nagrodzili dziewczyny gromkimi oklaskami. Ukłoniły się, zarumieniły i zeszły ze sceny, robiąc miejsce komuś innemu.

- Nie wiem, jak wy, ale ja idę je poznać. Są zajebiste – Slash porwał ze stolika butelkę z Danielsem i pognał na dół.

- Axl, Erin, Steven, Duff, Izzy i Rose poznajcie Paulinę i Agatę (taaak @Suppressed_Cry nareszcie! :P przyp. aut.) – zwrócił się do nas wszystkich dosyć oficjalnie Slash. Wszysyc ryknęli śmiechem, przez co na twarzach dziewczyn powstały rumieńce zawstydzenia.

- Nie przejmujcie się. To dlatego, że Slash nigdy tak nie mowi – wydukałam, starając się powstrzymać łzy – Siadajcie – poklepałam wolne miejsca obok siebie. Duff cały czas nie spuszczał z oczu Rudej,czym niesamowicie mnie denerwował

- Jesteście stąd? – zapytał Axl. Albo chciał być grzeczny, albo faktycznie trochę się do nich przekonał.

- Z Polski. Tu uskończyłyśmy niedawno Akademię Sztuk Pięknych – odpowiedziała czerwonowłosa, czyli Paulina.

- To widać… - skomentował Duff. Kolejna fala śmiechu.

- A wy, co tu robicie? – tym razem pytanie padło z ust Agaty.

- Godzinę temu graliśmy koncert. Nie wiedziałyście?

- Paryż jest dużym miastem. Trudno wiedzieć o wszystkim, co się tu dzieje.