Rozdział 32

 Nie mam czasu. Nie mam weny. Nie mam humoru. Sypie mi się grunt pod nogami. Już nienawidzę 2013 roku.

 ***

KAREN
TRZY MIESIĄCE WCZEŚNIEJ:

Przeciągnęłam się na całą szerokość łóżka. Do pokoju hotelowego wpadało  ciepłe powietrze Nevady. Zza drzwi łazienki dochodził stłumiony szum wody. Wyszłam spod kołdry i przecierając zaspane oczy doszłam do drzwi łazienki, cicho je uchylając. Duff brał prysznic. Widziałam jego wysoką, szczupłą sylwetkę za lazurową zasłoną.
- Mogę się przyłączyć? - zapytałam.
- Ale mnie przestraszyłaś! Jasne, chodź tu do mnie - zawołał.
Zdjęłam cienką, koronkową koszulkę i dołączyłam do mojego chłopaka.
- Masz ochotę wybrać się na miasto? - zaproponował. W zasadzie jeszcze nigdy nie zwiedzałam Las Vegas, króre było znane z wielkiej rozrywki. Może Duffy szykuje jakąś niespodziankę? Wczoraj miałam urodziny. Wydawało mi się, że całkiem o tym zapomniał, a jeśli to nie prawda? Byłoby miło tak po prostu spędzić z nim czas z dala od głośnych kulis, czy pokoju hotelowego.
- Chętnie - cmoknął mnie w czoło i wyciągnął rękę za kabinę, by po chwili otulić nas wielkim, puszystym, białym ręcznikiem. Zostałam w łazience trochę dłużej, niż on. Musiałam podsuszyć swoje długie włosy i nałożyć lekki makijaż. Szybko ubrałam szorty i jakąś luźną, granatową koszulkę, by Duff nie musiał za mną zbyt długo czekać.

- To co, najpierw centrum handlowe?
- Chcesz coś kupić? - zapytałam, nieco zdezorientowana.
- Tak, sukienkę - zmarszczyłam brwi - Tobie! - wyjaśnił szybko.
- Przeciez wiesz, że ja nie cierpię nosić sukienek!
- Tak, ale czasami zdarzają się specjalne okazje, na przykład taka, jak dzisiejszy obiad - strzelił swój reprezentacyjny uśmiech nr 5.
- Tylko dlaczego ja nic o tym nie wiem... - wybełkotałam pod nosem.
- Bo to ma być niespodzianka! Nie marudź tylko zbieraj swoje graty: torebkę, czy co tam jeszcze masz i w drogę!

Od samego początku mi się to nie podobało. Napierw te zakupy. Wciskanie na siłę szkarłatnej, obcisłej mini i (o zgrozo!) szpilek. Następnie wizyta w kolejnym sklepie: nowa markowa koszulka i skórzane spodenki. To mi wyglądało, jak podstęp. Sam zainteresowany nie pisnął nawet słówkiem. Wróciliśmy do hotelu. Na zewnątrz panowało piekielne 32 stopni C (wybaczcie, że odpuściłam sobie przekład na F przyp. aut.). Chłopak kazał mi się przebrać w nową sukienkę, a następnie zejść do klimatyzowanej restauracji. Zastałam go siedzącego przy stoliku w czarnych, skórzanych spodniach i białej marynarce. Kiedy on zdążył się przebrać? Odsunął dla mnie krzesło. To bardzo... dziwne.
- Możesz mi powiedzieć, o co chodzi? To wszystko jest miłe...
- Chciałem to wszystko zorganizowaćv wczoraj, ale przez ten pieprzony samolot, który spoźnił się 10h, nie było na to szansy. Miałaś urodziny. Jest więc i prezent - wskazął na sukienkę - I kolacja, chodź może bardziej obiad. Mam też pewne pytanie. Może postradałem zmysły, ale czy zechciałabyś zostać moją żoną? Jesteśmy w Vegas i tak  sobie pomyślałem...
- Czyś ty oszalał? - powiedziałam nie całkiem przytomnie.
- Miałem wątpliwości co do tego, czy traktujesz ten związek poważnie. Teraz przynajmniej wiem... - wstał z krzesła, które charakterystycznie zapiszczało o posadzkę w momencie gwałtownego odsunięcia i wyszedł. Zostałam sama w pustej  i chłodnej sali. Co mu strzeliło do tego farbowanego łba?! Kocham go mocno szczerze i bezgranicznie, ale do cholery ślub w wieku 17 lat? To nie jest zabawa!Stanęłam przy wielkim oknie oddzielającym mnie od panującego na zewnątrz upału. Fuck! Niby dlaczego miałabym się nie zgodzić? Przecież najważniejsza w małżeństwie jest miłość i zaufanie, tak? A ja obdarzyłam tym Duffa już dawno temu. Nie chciało mi się go szukać. Nie miałam szans w starciu z ogromnym Las Vegas. Po prostu poszłam na górę. Zastałam Duffiego leżącego na łóżku. Po prawej stronie litrowa butelka wódki, po drugiej dwa puste woreczki po narkotyku. Westchnęłam i usiadłam obok niego. Materac ugiął się pod naszym ciężarem. Oh, McKagan - wplotłam palce w jego włosy i przysnęłam zerkając co chwilę na jego twarz.

- Dobrze Duff. Zgadzam się.
- Na co? - wybełkotał senie
- Na ślub - uniósł się na łokciach i spojrzał mi prosto w oczy.
- Serio?
- Czemu nie. Skoro się kochamy - Już dwie godziny później staliśmy przed wejściem do jednej z kaplic.
- Co wybierasz? - zapytał.
- Hm... Piekło? Byłoby zabawnie - zachichotałam.
- Jak sobie życzysz - chwilę później wyszliśmy stamtąd z papierem w ręce i obrączką na palcu. Wszystkie wątpliwości i resztkę mojego rozumu zalałam alkoholem, który piliśmy razem z Duffem w kasynie, a potem była już tylko noc poślubna.

 ROSEMARY
 TERAZ:

- Co za dupek! - warknęłam - Jak sobie pomyślę, że dotykał mojej siostry... fuj, kurwa! I jeszcze ta gadka, że niby ja sprowokowałam Marka. Może jeśli wydaje mu się to takie łatwe to niech sam spróbuje... - popłakałam się - Kurwa... nie powinnam! - byłam zła sama na siebie.
- Cii - Stralin zatrzymał się i mocno mnie przytulił - Jesteś bardzo silna. Zobacz, nawet ja dzisiaj nie wytrzymałem. Wiesz, jaki jest Duff. Szkoda, że Karen przekona się o tym trochę za późno - szeptał mi we włosy.
- Tak bardzo chciałabym jej pomóc, ale ona sobie nie daje pomóc
- Wiem słońce. Po prostu musisz się wycofać. Nawet gdyby to była najtrudniejsza rzecz w twoim życiu. Musisz to zrobić. Nie tylko dla niej, ale i dla siebie