Rozdział 27

- O już jesteś. Chodź za mną na backstage - Todd złapał mnie za rękę. Oboje przeszliśmy  przez szklane drzwi kasyna.
- Możesz mi wyjaśnić o co tutaj chodzi? - naciskałam
- Zaraz dowiesz się wszystkiego od samego Slasha - szliśmy wąskimi i krętymi korytarzami, oświetlonymi tylko małymi lampkami LED przy podłodze.
- Slash co jest grane! - zawołałam głośno, jak tylko dostrzegłam fragment czarnej czupryny i cylindrza mojego męża zza wieszakow pełnich rożnokolorowych kreacji.
- O Taylor! - podbiegł do mnie. Mimo wszystko dzieliła nas spora odległość - Zaraz ci wszystko wyjaśnię. Otorz Izzy złożył mi kiedyś pewną propozycję, którą na wstępie od razu odrzuciłem, ale kiedy człowiek choruje, dochodzę do niego pewne wnioski. Sama chyba dobrze o tym wiesz. Skontakwoałem się z nim i Duffem, którzy s kolei zadzwonili do Stevena i Axla. Nie uwierzysz, ale udało nam się dojsć do pewnego porozumienia, którego wynikiem jest właśnie dzisiejszy koncert
- Świetna historia, ale jakoś w to nie wierzę. Nie potrafiliście się dogadać przez dwie dekady, a teraz tak po prostu wystarczył jeden telefon?
- To nie było tak. Mogłbym ci opowiedzieć całą historię o tym, jak po raz pierwszy rozmawialiśmy z Aclem, jak ze wszystkiego chciał się wycofać Steven, ale nie mamy na to za bardzo czasu. Chodź poznasz wszystkich - objął mnie w talii.
- Jakich wszystkich? Przecież tak naprawdę nie znam tylko Axla...
- A DJ ASHABA'E  znasz? A Bumblefoot'a? - wymieniał
- Oni też tutaj są? - otworzyłam szeroko usta ze zdziwienia.
- No raczej - uśmiechnął się pod nosem - Panowie, a to jest moja Taylor - zawołał, a moim oczom ukazało się 18 rockmanów ubranych w swoje stroje sceniczne (każdy na czarno z wyjątkiem Axla, który założył czerwoną, mieniącą się marynarkę).
- Hej - pisnęłam cicho - na stoliku ze szklanym blatem stało kilkanaście butelek różnych trunków, od wody do wódki. Na trzech ogromnych kanapach siedzieli: Steven Adler z Duffem, Dizzy Reed, Todd i Brent. Na kolanach farbowanego blondyna usadowiła się jego Sussan. Obok DJ ASHBA z narzeczoną, Bumblefoot, Sebastian Bach ze swoją dziewczyną (A co ten tu robi?) Axl, Izzy i Myles. Na ostatniej sofie zostali: Richard Fortus, teraźniejszy basista, o którym wiedziałam tylko tyle, że ma na imię Tommy, koleś od klawiszy, Frank Ferrer, Frank Sidoris Gilby Clark i Matt Sorum - Jak wy się wszyczy pomieścicie na jednej scenie? - czy naprawdę nie było mnie stać na jakieś oryginalniejsze słowa?
- Spoko, damy radę - zaśmiał się DJ.
- Matko, a gdzie rostawiłeś Alice! Miałeś się nią opiekować! - nawrzeszczałam na Stradlina
- Easy... zostawiłem ją z Vanessą, zresztą od samego początku taki był plan. O wszystkim dowiedziała się dzień przed twoim wyjazdem - wyjaśnił rytmiczny.
- Jak ci się udało to wszystko przede mną ukryć? - szepnęłam Slashowi na ucho
- To nie było wcale takie trudne. Na wszelki wypadek poprosiłem obsługę hotelową by odcięła sygnał z anteny i zabrała z pokoju wszelkie radia
- Powariowałeś do reszty? Po co to robiłeś? Równie dobrze mogłam się dowiedzieć o wszystkim na mieście...
- Ale na szczęście ci się to nie udało - czy on właśnie dał mi pstryczka w nos?!
- Dobra ruszamy tyłki - z kanapy wstał Duff - Czyli najpierw wychodzi oryginalny skład, plus Fortus i ASHBA, tak?
- A jaka była umowa? - odezwał się Axl - Gramy dwa utwory i wchodzi Sebastian. Śpiewa My Michelle, po czym na scenę wskakuje Myles, a ty - wskazał na basistę - wymieniasz się z  Toddem, a Steven z Mattem.
- Życz mi powodzenia - szepnął mi Mulat na ucho.
- Ty myślisz, że ja zostanę tutaj?! Nie ma mowy! Mój MĄŻ (celowo zaakcentowałam to słowo) pomoże mi sie dostać do pierwszego rzędu, tylko ktoś musi wymienić się ze mną butami - sądzę, że w szpilkach moje stopy czekałby marny los.
- Ja mam trampki, to się chętnie wymienię - zaoferowała partnerka ASHABY.
- Dzięki, ratujesz mi życie
- Mnie specjalnie nie cięgnie do takiej muzyki, więc posiedzę sobie tutaj - dodała po chwili - I jak, pasują?
- Idealnie - uśmiechnęłam się z wdzięcznością.
- Dobra, Ian, tan największy z ochroniarzy, pomoże ci przejść przez barierki i dopilnuje by nic ci się nie stało - powiedział Slash i pożegnał się ze mną gorącym pocałunkiem. Drżał z podniecenia, przed powrotem na scenę. Cały czas z jego twarzy nie schodził uśmiech.

Ochroniarzowi udało się wcisnąć mnie w szalejący tłum. Razem z fanami czekałam na rozpoczęcie koncertu. Zgasły wszystkie światła. Ludzie zaczęli niemiłosiernie krzyczeć. Z pierwszych rzędów mogli zauważyć poruszającą się po scenie postać. W całym tym wrzasku doskonale słychać było, że ktoś włączyć podpiętą do kilkudziesięciu wzmacniaczy gitarę. Strumień światła został skierowany dokładnie na Niego. Slash stał pośród ciemności i zaczął grać Godfather theme. W momencie, kiedy powinien wejść cały zespół do Mulata dołączył ASHBA. W całej sali rozbrzmiał niesamowity pisk ludu. Nawet ja krzyczałam. Po solówce na scenę weszli: Duff, Fortus, Adler, Dizzy Reed, Izzy i Axl. Nie dochodziło do mnie, to co widzę. Coś absolutnie niemożliwego dzieje się właśnie w tej chwili. Dwa skłócone obozy połączyły siły. Usłyszałam wstęp do Sweet Child O' Mine:" She's got a smile, that it seems to me..." - śpiewał Axl. Nie było z jego wokalem tak źle, jak myślałam. Zgromadzeni w sali ludzie również bardzo mu pomagali. Nie można było odczuć żadnej różnicy pomiędzy latami 90-tymi a teraźniejszością. Następnie publika szalała w rytm Nightraina. Na scenę wszedł Sebastian a publika zaczęła wrzeszcześ jeszcze bardziej, jakby to w ogóle było możliwe. Następnie Myles z ekipą i ich cover Paradise City.Ogólnie rzecz biorąc zagrano 25 utworów + 3 bisowe. Skład zmieniał się na bieżąco, a ludzie nie wierzyli w to co widzą. Na koniec wszyscy stanęli w rzędzie i grzecznie się ukłonili, następnie zniknęli za wielkim ekranem, idąc za pewne za kulisy. Ochroniarz pomógł mi przedostać się za barierki i wrócić bezpiecznie do chłopaków. Nie powiem, trochę obawiałam się tych ludzi, którzy mierzyli mnie wściekłym wzrokiem.

 Kurde, wyobrażałam sobie ten rozdział trochę inaczej. Miał być dłuższy, a opis koncertu dokładniejszy, ale nie miałam ani czasu, ani chęci. Ostatnio wciągnęły mnie opowiadania o Linkin Park i tutaj znów proszę was o pomoc. Może ktoś z was kiedyś się na jakieś natknął, albo sam czyta. Chętnie poślęczałabym trochę przed monitorem i poniszczyła wzrok, zagłębiając się w kompletną fikcję. Na razie natknęłam się tylko na to: http://opowiadanie-linkinki.blog.onet.pl/ i http://lost-in-echo.blogspot.com/ - jeśli znacie inne zapodajcie linki w komentarzach ;)