Rozdział 25

 Nie miałam czasu na korektę, sprawdzanie błędów itp. Dzisiaj wybieram się z mamą na sprzątanie grobów, a jutro czeka na mnie Gdańsk. Może uda mi się coś napisać  na telefonie.

- Cześć skarbie, opowiadaj, co u ciebie. Jaki minął dzień? -  rozmawiałam ze Slashem przez Skype. Zdawaliśmy sobie wtedy nawzajem raport, z całego dnia.
- Jutro jedziemy z Perlą na zakupy, a teraz jest ze mną Nessi, także nie nudzę się
- Wczoraj miałem masę badań i za dwie godziny mam zabieg
- Co?! Już? - najwyraźniej na mojej twarzy pojawiło się przerażenie, które z łatwością mógł dostrzec.
- Spokojnie. Lekarze wszystko mi wytłumaczyli. Będzie dobrze - uśmiechał się do mnie. Mała zaczęła kręcić się w łożeczku i cicho popiskiwać.
- Poczekaj sekundkę - wyciągnęłam ją z łóżeczka i przyniosłam do laptopa - Patrz, kto chciał się z tobą przywitać - zwrociłam się do Slasha
- Hej, Maleńka - teraz na jego twarzy zagości prawdziwy, szeroki uśmiech.
- Powiedz coś do taty?
- Ha ha, chyba hędziemy musieli jeszcze na to trochę poczekać - skomentował Slash. Uniosłam jedną brew do gory.
- Powiedz tata, ta-ta - sylabowałam - No pochwal się, co umiesz...
- Taata - wypiszczała. Wyszczerzyłam zęby na znak tryumfu - Powiedziała to dwa dni temu - oczy gitarzysty zaiskrzyły się.
- Panie Hudson, proszę kończyć te rozmowy. Muszę przygotować pana do operacji - do sali weszła pielęgniarka.
- Jakiej operacji? - odezwałam się - Mówiłeś, zę to tylko zabieg
- Tay, nie martw się. Idź spać, dobrze? Kocham cię Słońce i ciebie Mój Mały Płomyczku też - posłał nam buziaki i rozłączył się.

 - Śniadanie! - Nessi łaskotała mnie po nosie. Stłumiłam kichniecie. Usiadłam na łóżku i upiłam łyk herbaty - Muszę lecieć do pracy. Zawiozę Alice do żłobka, co? - zaproponowała.
- Czemu nieee - ziewnęłam.
- Plakalas? Dlaczego nie zeszlas z góry wieczorem na lampke wina?
- Rozmawiałam ze Slashem. Czekał na zabieg, który miał się odbyć dzisiaj w nocy. Kurde. mam rażenie, że coś przede mną ukrywa...
- Niby czemy miałby kłamać?
- Słyszałam, jak do sali weszła pielęgniarka i mówiła coś o operacji... Przecież zabieg, a operacja to ogromna różnica
- Może nie chciał byś się denerwowała? Zadzwoń do niego, co? Zobaczysz, że powie ci to samo, co ja
- Teraz w Niemczech jest noc. Niech się wyśli. Muszę się czymś zająć, bo zwariuję.
- Może zadzwoń do Perli? Ona zawsze ma dla ciebie czas.
- Za dwie godziny spotykamy się w centrum handlowym, więc raczej nie ma to sensu.
- Jak chcesz, ale dzwoń jakby coś... o każdej porze, jasne? - cicho przytaknęłam i mocno przytuliłam swoją przyjaciółkę - Dzięki za śniadanie - rzuciłam na pożegnanie. Chwilę później usłyszałam, jak odjeżdżała swoim nowiutkim autem.

 To był naprawdę świetny pomysł. Ledwo nadążałam za Perlą biegającą między wieszakami i dzięki temu nie mogłam narzekać na nudę.
- Może przymierzysz tę? - wskazała na chabrową sukienkę bez ramiączek.
- Ale po co? Przecież nigdzie się nie wybieram...
- No to co. Kobieta ma ładnie wyglądać. Myślisz, że nie będziesz miała okazji iść w niej na jakąś kolację? Taka laska, jak ty? Ha Ha dobre sobie. Dalej, zasuwasz do przymierzalni, a ja tutaj poczekam - nie dało jej się niczego wyperswadować, po prostu przytaknęłam.

- O ja! Mówiłam, że będziesz wyglądała świetnie! Musisz ją wziąć! I te buty - klepnęła granatowe pudełko, które trzymała w dłoniach.
- Ale ja naprawdę nie...
- Chodź do kasy, bo trzeba odebrać Alice - popędziła mnie.
- No dobrze, może masz rację - uśmiechnęłam się pod nosem.
- Załatwiłam ci towarzystwo - powiedziała, gdy byłyśmy w drodze do domu razem z Alice, którą wcześniej odebrałyśmy ze żłobka - Wiesz, ja mam dzieciaki, ale Vanessa chętnie zostanie na noc
- Skąd znasz moją Nessi? - zapytałam zdziwiona.
- Pomagałyśmy trochę Slashowi w urządzaniu waszego domu. Nie masz chyba nic przeciwko?
- Nie, ale... dziękuję. Nie miałam o niczym zielonego pojęcia. Slash mi nie nie...
- Wiem, że nic ci nie mówił, bo to miało zostać wyłącznie między naszą trójką i dekoratorką wnętrz. Zatrzymałyśmy się pod domem. Pożegnałam się z Perlą, zabrałam Alice i weszłam do środka.

Ubrałam stare, przetarte rybaczki i luźną, długą koszulkę, która zakrywała mi tyłek. Wygrzebałam w garażu jakieś narzędzia i zabrałam się do roboty w rytm Apocaliptic Love. Z małą przerwą na kawę udało mi się sprzątnąć połowę zółtych liści z dużego trawnika, usunąć wszystkie suche kwiaty i podlać te, które jeszcze rosły. Po południu pojechałam po Alice, a później zabrałam się za porządki w mojej garderobie. Wyrzucając śmieci ze swojej torebki natknęłam się na kartkę z nowym adresem i numerem telefonu mojej matki. Co mi szkodzi, pomyślałam o wpisałam go w komórkę naciskając następnie zieloną słuchawkę.
- Halo? - usłszałam ciepły głos po drugiej stronie. Brzmiał niezwylke radośnie.
- Mama? - nastała cisza - Dzwonię, bo chciałam po prostu porozmawiać. Słuchaj, nie obiecuję, że będzie między nami wszsytko ok, ale mogę chociaż sprobować...
- Boże, jak ja się cieszę - wychlipiała - Nawet nie wiesz, co ja... Jezu... Może powiedz mi po prostu, co u ciebie - zasugerowała
- Alice zaczyna mowić, ja zabrałam się za porządki w ogrodzie, a Slash... jest w Niemczech. Być możę uda mu się odzyskać sprawność w ręce - starałam się rozmawiać, jak najbardziej na luzie, chodź nie przychodziło mi to łatwo.
- Cieszę się. Ja powoli się aklimatyzuję. Nie powiem, nie jest łątko mieszkać samotnie w północnej Kanadzie, ale jakoś sobie radzę
- To dobrze. Wiesz, tak sobie myślę, może moglybyśmy się kiedyś spotkać... porozmawiać - zaproponowałam.
- Czemu nie? Pytanie tylko kiedy i gdzie
- Nie mam pojęcia. Może najprościej będzie, jesli przyjedziesz do LA na weekend? Zatrzymasz się u mnie i będziemy miały sporo czasu, by wszystko sobie wyjasnić.
- Dobrze... Odpowiada ci przyszły tydzień?
- Zgadzam się... Będę już kończyć. Muszę wykonać jeszcze jeden telefon
- Do zobaczania- pożegnała się ze mną.
Nakarmiłam Małą, położyłam ją w łóżeczku. Sama rozłożyłam się wygodnie u siebie i połączyłam się na Skype ze Slashem
- Hej - ziewnął
- Obudziłam się? Przepraszam... nie powinnam
- Przestań. Dobrze wiesz, że możesz dzwonić nawet w środku nocy.
- Wszystko się udało, prawda?
- Chyba taak - przeciągnął - Trudno jeszcze cokolwiek stwierdzić. Rekę mam w usztywnieniu. Zdejmą mi je dopiero za parę dni, a środki znieczulające nie pozwalają mi, bym poczuł nawet uderzenie młotem.
- Napewno
- Oh... Kochanie przestań się martwić! Byłaś na tych zakupach z Perlą?
- Niestety tak - westchnęłam.
- Coś nie w porządku?
- Wszystko okej. Po prostu naciągnęła mnie na tak drogą sukienkę, że czułam sie głupio placąc za nią ubrana w przybrudzonych trampkach.
- Mam nadzieję, żę wybrała najpiękniejszą z całego sklepu. Prosiłem ja przecież, żeby...
- Rozmawiałeś z nią o tym?! Co ty ukrywasz Hudson?
- Niic - zrobił słodkie oczka - Chcę, żeby moja piękna PRZYSZŁA ŻONA - podkreślił mocno te słowa - Miała sukienkę, którą mogła by ubrać na jakąś SPECJALNĄ OKAZJĘ
- Tylko wróć z tej Europy to sobie porozmawiamy - zażartowałam.
- Grozisz mi? Bo wiesz, jeśli tak, to ja muszę się jakoś specjalnie przygotować... - pierwszy raz udało mi się zobaczyć na jego twarzy szczery, szeroki uśmiech. Przecież on też się tym wszystkim przejmuje i to bardziej od ciebie, zbluzgałam się w myślach.
- Jasne. Nie będę ci przeszkadzać. Śpij dobrze - posłałam mu buziaka.
- Ty też i ucałuj Aly