rozdział 16

 Chciałam opublikować dzisiaj dwa rozdziały: 16 i 17, ale jak słusznie zauważył Slash hud, gdzieś go wcięło, więc dodaję go jeszcze raz, a wszystkich tych, którzy nie zapoznali się z rozdziałem 17 zapraszam TUTAJ


- Dobra Slash pomogę ci. Zostanę znowu twoim managerem - oświadczyłam przy śniadaniu,. Całą noc karmiąc i przewijając Alice myślałam nad tym i chyba faktycznie nie miałam wyjścia.
- Mówisz poważnie? A kto się zajmie naszym dzieckiem?
- Coś wymyślimy. Na początek trzeba wycofać zdjęcia, poinformować o zmianach zespól i przede wszystkim ich przeprosić za to, że nie powiedzieliśmy im o ciąży - rozległ się dzwonek do drzwi. Perla jak codzień odwoziła do szkoly Londona.
- Cześć - uśmiechnęłam się do niej - Chcesz kawy?  - Slash przyglądał nam się oszołomiony.
- Już dzisiaj piłam, ale dzięki. W niedzielę London, jak zawsze zostanie na noc, a rano zawiozę go od razu do szkoły, nie?
- Jasne - Slash poderwał się z krzesła
- Nie zgadzam się! - zaprotestował.
- Uspokój się. Porozmawiamy za chwilę na ten temat. Perla może będzie lepiej, jak...
- Tak, już idę. Do zobaczenia po południu - cmoknęłyśmy się w policzki.
- Co ty wyprawiasz? Przecież ona ma wyznaczone pory, kiedy może się z nim widywać i koniec.
- Weź na wstrzymanie. Ty byłeś w trasie. Myślisz, że dałabym sobie radę, gdyby nie ona? Jak Alice dostała gorączkę, to przyjechała tutaj po kwadransie. Jest niesamowita i bardzo się polubiłyśmy. To jej syn i okażesz się kompletną świnią, jeśli będziesz dalej ją tak traktować - wyrzuciłam wszystko to, co miałam do powiedzenia - Mam nadzieję, że nie będziesz jej robić problemów dzisiaj w sądzie - dodałam na odchodne i zniknęłam za drzwiami łazienki.
Nie odzywaliśmy się do siebie aż do wizyty w sądzie. Wiedziałam kogo tam spotkam: moich rodziców.
- Hej - przywitałam się z nimi chłodno.
- To prawda? - zapytał ojciec. Nie był oburzony. Nie był nawet poddenerwowany, a raczej zasmucony. Podetknął mi pod nos gazetę ze zdjęciem naszej trójki (Mnie, Slasha i wózka z Alice).
- Tak - odpowiedziałam krótko.
- To dlatego nie było cię na ostatniej rozprawie - stwierdziła matka - Chcieliśmy porozmawiać.
- Ale ja nie mam ochoty z wami rozmawiać - dobrze, że zawołano wszystkich na salę. Uniknęłam zapewne dzięki temu kolejnej kłótni. Sąd zamierzał podtrzymać decyzję o rozdzieleniu chłopaków. Ani Perli, ani Slashowi się to nie podobało. Sąd zapytał się wprost Londona i Casha, gdzie chcę mieszkać. Mniejszy oczywiście wybrał mamę i było to naturalne. London miał naprawdę twardy orzech do zgryzienia. Ostatecznie postanowił, że zamieszka z matką, ale chciałby jak najczęściej i w dowolnej chwili odwiedzać ojca. Sąd i obie strony zgodziły się z tym, a sąd zakończył cały proces stuknięciem młotka.
- Taylor! - zawołał za mną chłopak.
- Tak? - odwróciłam się do niego uśmiechnięta
- Nie jesteś na mnie zła? - zdziwił się
- A niby czemu miałabym być?
- No bo wybrałem mamę i bałem się, że pomyślisz, że mi się u ciebie nie podobało.
- London, ja też wybrałabym mamę. Każdy by tak zrobił. Twoja jest najwspanialszą, najmilszą i najbardziej opiekuńczą kobietą. Po za tym, zawsze możesz do nas wpadać. Po szkole, wieczorem, na weekend, kiedy tylko zechcesz - mocno mnie przytulił. Cieszyłam się, że wszystko tak się skończyło.

Zlekceważyłam rodziców, zagadujących mnie na korytarzu, odebrałam ze Slashem Alice i spakowałam Londona.Slash w tym czasie wykąpał Małą i dał jej butelkę. Strasznie była dzisiaj marudna. Usłyszałam ciche dźwięki gitary akustycznej. Nowy sposób na usypianie? Byleby był skuteczny. Z początku jej płacz się wzmocnił, ale z każdą minutą było coraz lepiej, aż w końcu po pól godzinie zasnęła, a Slash przysiadł do laptopa w salonie. Weszłam jeszcze na chwilę do pokoju Alice sprawdzić, czy smacznie śpi i zeszłam na dół siadając obok Mulata.
- Rzeczy Londona stoją już w torbach na górze - oznajmiłam. Nie wiedziałam za bardzo od czego zacząć rozmowę. Znowu relacja pomiędzy nami była taka sztywna.
- Dziękuję - odpowiedział - I przepraszam za ranek. Ty sama musisz wiedzieć, czy dasz ze wszystkim radę, a ja w ciebie wierzę.
- Dziękuję to dla mnie dużo znaczy - uśmiechnęłam się - Co robisz? - zapytałam z ciekawości.
- Jutro wracam na tydzień w drogę. Tym razem kilka najbliższych stanów - no tak, pomyślałam - Może pojedziecie ze mną? Ty i Alice? Wybieramy się tourbusem, więc nie będzie tak źle - wyjaśnił.
- Muszę się zastanowić Slash. Daj mi czas do wieczora, dobrze?  - pokiwał głową. Ścisnęłam jego ramię i wyszłam na balkon.

Stałam tak po prostu i zastanawiałam się nad całym życiem, ciekawa, co mnie jeszcze czeka. Jedno było pewne, jeśli będę tak tutaj siedziała na tyłku i wychowywała dziecko to do niczego nie dojdę. Nikogo nie poznam i popadnę w jakąś cholerną melancholię. Słońce zniżało się coraz bardziej ku zachodowi.
- Idę nas pakować - rzuciłam przechodząc przez salon. Widziałam kątem oka, że szeroko się uśmiechnął.